ฟังข่าวแล้วรู้สึกสงสารและเสียใจไปด้วยกับบรรดาพ่อแม่ ลูกเมีย ญาติพี่น้อง ของเพื่อนทหารกล้าของผม ที่ต้องเสียชีวิตในพื้นที่ชายแดนภาคใต้ ด้วยความไม่ใส่ใจอย่างจริงจังของผู้บริหารบ้านเมืองที่จะแก้ปัญหา ยิ่งช่วงเทศกาลรอมะฎอน (Ramadan) ประจำปี 2555 นี้ หนักขึ้นกว่าเดิม.......
 |
| ที่มาของภาพ http://news.mthai.com/general-news/94341.html |
เหตุการณ์เช่นนี้ก็จะวนเวียนอยู่เรื่อยไป
...ไร้ซึ่งความสงบสันติสุข...
ตราบใดที่องคาพยพต่างๆ ทั้งข้าราชการทหาร ตำรวจ พลเรือน นักการเมือง และพลเมืองดี ยังไม่ร่วมมือกันแก้ไขปัญหาอย่างจริงจัง มัวแต่ถือทิฎฐิว่า ความคิดผมถูก ความคิดคุณผิด โครงการแก้ปัญหาแต่ละโครงการ จึงไม่สอดคล้องกัน ไปคนละทิศคนละทาง ยิ่งเรื่องงบบประมาณด้วยแล้ว หวงกันเอง ว่านี่เป็นส่วนของฉัน นั้นส่วนของเธอ ผู้ซึ่งก่อเหตุร้าย ก็ดูเหมือนว่า "เราจะไม่ทราบว่าเขาเป็นใคร หรือเรากำลังรบอยู่กับใคร" แต่พอคุยกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายความมั่นคงหลายท่านแล้ว กลับบอกว่า "เรารู้ แต่ทำอะไรเขาไม่ได้" แล้วอย่างนี้ จะทำกันอย่างไรกันต่อไปละครับ
เขาอยู่ในที่ลับ แต่เราอยู่ในที่แจ้ง
เขาอยู่ในที่มืด แต่เราอยู่ในที่สว่าง
เขาอยู่ในที่ใดไม่มีใครรู้ แต่เขารู้ว่าเรากำลังจะไปที่ไหน
เขารู้เรา แต่เราไม่รู้เขา
เราต้องเฝ้ารอเหตุการณ์ แต่เขาเป็นผู้สร้างเหตุการณ์
คนที่ทำงานแก้ไขปัญหาอยู่ที่ภาคใต้ ที่ผมรู้จักนั้น....ล้วนเป็นคนเก่งทุกคน
แต่ยังมีอะไรบางอย่าง..ที่ทำให้เขาไม่สามารถทำงานได้เต็มที่
โดยเฉพาะเรื่อง "การขัดแย้งทางความคิด" ของเจ้าหน้าที่บ้านเมืองกันเอง
ไม่มีอะไรไร้รูปแบบ...
การก่อเหตุร้ายในภาคใต้ดูเหมือนว่าจะไร้รูปแบบ เพราะไม่รู้จะเกิดขึ้นที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไร รูปแบบก็แตกต่างกันไป เดี๋ยวยิง เดี๋ยวระเบิด เดี๋ยวคาร์บอมบ์ เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายก็แตกต่างกันไป ด้วยเหตุนี้เจ้าหน้าที่ของรัฐจึงไม่สามารถคาดคะเนล่วงหน้าได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฝ่ายเจ้าหน้าที่จึงเป็นแค่ฝ่ายตั้งรับเท่านั้น แต่ผมว่า "ในความไร้รูปแบบนั้น มันจะมีรูปแบบอยู่เสมอ แต่เรายังค้นหามันไม่พบ"
ข้อมูล (Data) การก่อเหตุร้ายที่เรามี หากนำมาประมวลผล มันจะกลายเป็นสารสนเทศ (Information) เมื่อได้สารสนเทศแล้ว มันก็จะกลายเป็นความรู้ (Knowledge) ที่เราสามารถใช้แก้ปัญหาได้ และเมื่อมีความรู้หลายๆ อย่างมากขึ้น มันก็จะกลายสภาพเป็นภูมิปัญญา (Wisdom) ที่จะป้องกันปัญหาไม่ให้เกิดขึ้นอีก ดังภาพปิรามิดแห่งความรู้ที่ผมหยิบยกมาด้านล่างนี้
เวลาเชือกมันพันกัน ผมพยายามแก้มันด้วยตัวเอง แต่ยิ่งแก้ ดูเหมือนมันยิ่งยุ่งขึ้นกว่าเดิม เพราะผมไม่รู้ตั้งแต่แรกว่าเชือกมันพันกันอย่างไร ผมเริ่มหงุดหงิด ใจร้อน หัวเสีย ขาดสติ จนผมต้องยอมแพ้มัน......ต่อมามีเพื่อนผมคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยความมีสติ เขาเริ่มศึกษาด้วยปัญญาว่าเชือกมันพันกันอย่างไร หลังจากนั้นไม่นานนักเขาก็แก้มันได้สำเร็จ
เวลาที่เราอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เราสามารถมองเห็นได้ถึงแมลงที่กำลังกัดกินใบไม้อยู่
หากเราลองถอยออกมา เพื่อให้มองเห็นต้นไม้ได้ทั้งต้น
เราอาจจะรู้ว่าแมลงที่กำลังกินใบไม้นั้น มันบินมาจากไหน?
เราอาจจะรู้ว่าแมลงที่กำลังกินใบไม้นั้น มันบินมาจากไหน?
*****************************************
จุฑาเคชน : 31 ก.ค.2555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น